XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Bizidun ibilkorretan gizakia ez-barren mail bat gure nagoa atzemanik dezu ertia.

Or erlearen abaraska arrigarria: or txoriaren kabi ta abestiak....

Ludian zer oro ba da edertzale arria, zuaitza, aberea nola ez bide litzake gizona?....

Adimengabeak, onakoak itsuki, arakoak olde utsez, guziak Egillea'ren arauari lotuta, erti lana dagie; aiena beti da bat eta alda eziña.

Gizona, ordea, jare baita, buru aalmenen jaurbidea bere esku baitu; ertigintzan ere, gañerako egintzan-bideetan ainbat, oarrez, asmamenez ta Rorago ioranez diardu, jaiotzetik il-ondoraño bizitza erti-lanez eztitzen, seaska eresia leenen dala ta obi arria azken....

Alabaña: are gizakiaren aria ere, jaretasun utsezkoa ezik, erdi oldezko danik badasakegu.

- Alegia: intxaurrak ezpaitu pagoarenaren tankerako ostotzaz bere burua jazten; ta ez-eta enarak kabia zozoak alakoxea egiten; alatsu, giza-enda - giza-era, giza erri -bakoitzak eder-era berezia dakar ta, ondoz, erti era berezkoa.

Txinatarren ertia, Kolon'ek Ameriketa'n arki gizadiena, izoztar larruz-jantzenia, eztira erti-era berdintsuak .

Arako itz bikoitzean, bada, orra adirazi, Erti'rena ezezik, Erri'ren mamia.

Erri bakoitzak, odoletiko zalearen, bere bearraren, bere bizieraren, zeru argi.

ala lañoaren antzo ta arabera sortu ertiera, ta ertiera orren arauz sortutako erti lanak: orra erri-ertia zer.

Lan ertitsu erritar dituzu, adibidez: noiz ala nork egiña eztakigun abesti zaarra; olerkari (poampeuml;te) lauen, erri olerkarien neurtitz edo bertsoak; (...).